Użytkownik "Adam F." napisal:
>
> > gdy skontrolowalem zapis naszego wykladowcy
> > znalazlem pare bledow. Od razu powiedzialem mu
> > gdzie i co musi poprawic.
> Pozwolę się włączyć w wymianę zdań....

Im wiecej osob tym weselej :)

> ja sam nie znoszę wazeliniarstwa ani w jedną ani w
> drugą stronę,

Ani w jedna, ani w druga to znaczy...? Chodzi Ci o to, ze albo (jesli
rozpatrujemy to w realiach pracy) wspolpracownikom, albo pracodawcy?

> nie nadaję się na pracownika najemnego (chociażby
> z powodu nadmiernej inicjatywy oraz posiadania
> własnych poglądów, a nie poglądów pracodawcy).

Jak juz pisalem moje doswiadczenie jest praktyczne zerowe. Ale wydaje mi
sie, ze w wiekszych firmach, w ktorej panuja zasady zaczerpniete z
zachodu, wlasnie taka nadmierna inicjatywa jest czyms bardzo mile
widzianym. Znacznie gorzej to wypada jesli chodzi o mniejsze firmy, gdzie
pracownika dusi sie jak cytryne.

> ostatnio bardzo rozbawił mnie człowiek, który zaczął mi
> grozić sądem jeszcze na rozmowie kwalifikacyjnej),

Moze ktos ze szkoly yamachy ;)

> Zazwyczaj jest to krąg tych samych osób, które traktuję
> jako stałych współpracowników, zlecając regularnie
> nowe projekty.

Bo jesli ktos sie sprawdza to nie ma sensu tej osoby zmieniac i to
zrozumiale.

> Do czego dążę ? Otóż całkiem niedawno podziękowalem
> jednemu człowiekowi za nadmierną wazelinę, od której
> dostawałem mdłości. Innemu z kolei zapłaciłem 30% więcej
> za cenne, merytoryczne uwagi, którymi się ze mną podzielił

Chyba jednak postawa jaka reprezentujesz nie jest zbyt czesta - niestety.
Z tego powodu wazeliniarstwo jest praktycznie promowane na czym cierpi
firma.

> Problem w tym, że osób, które wiedzą czego chcą, potrafią
> prowadzić merytoryczną rozmowę, ocenić problem chłodnym
> okiem, zaakceptować rzeczową krytykę, wziąć się porządnie
> do roboty, itd. - jest mało zarówno po stronie pracodawców jak i
> pracowników.

W lepszej sytuacji sa wiec "wazeliniarze" gdyz im latwiej dobrac sie w
pary.

> > > Jeśłi jednak sie uprzesz, ze czesto masz racje, a nawet
> > > cześciej niż inni - to szkoda Twojego czasu na studia :)
> > Gdy mam jakis pomysl, watpliwosci itp. to o tym mowie.
> > Nie staram sie jednak za wszelka cene postawic na swoim.
> > Jesli moj rozmowca uzyje trafnych argumentow potrafie
> > przyznac sie do bledu.
> Wydaje mi się, że przedmówca nieco ironicznie chciał dać
> do zrozumienia, że kariery się nie robi mając rację i wyrażając
> ją trafnymi argumentami, lecz dostosowując się do cudzych
> poglądów,

No mnie sie rowniez wydaje, ze wlasnie to mial na mysli :) Po prostu moja
wypowiedz miala znaczyc mniej wiecej tyle samo co: "no to mam
przechlapane".

> Smutne, ale prawdziwe. Całe szczęście nie wszyscy
> wyznają taką filozofię.

Ale niewielu wiec trudno na takich trafic :(

> Mnie w każdym razie taki model nie odpowiadał, więc wziąłem
> swoje sprawy w swoje ręce.

Byc moze kiedys zrobie podobnie, ale w tej chwili wole byc pracownikiem
najemnym :)

> Bogaty może nie będę, ale bynajmniej nie jest to moim
> głównym celem.

Pytanie tez gdzie zaczyna sie bogactwo. Czy ktos kto ma samochod za 100
000 zl i domek jednorodzinny jest juz bogaty? A moze ktos kto jak Travolta
ma 4 prywatne odrzutowce? ;)

> Wystarczy mi poziom nieco wyższy niż przeciętna i
> satysfakcja, że nie zrezygnowałem ze swoich zasad
> i mogę codziennie spojrzeć na siebie w lustrze.

Z tym patrzeniem w lustro moze byc roznie. Czy myslisz, ze zawsze
pozostajac przy swoich zasadach mozna smialo spojrzec swemu odbiciu w
oczy? A co jesli ten czlowiek przez swoje zasady od bardzo dlugiego czasu
nie ma pracy, nie ma za co utrzymac rodziny i zapewnic im chociaz jako
takiego bytu?


pozdrawiam
Greg