Maciek Sobczyk napisal:
>sarra napisał(a):
>> Jak uważacie, czy na rozmowie warto cos podkolorowac, czy tez mowic prawde
>i
>> tylko prawde (no w pewnych granicach)?
>Mówić prawdę lub mowić wszystko, co ma się do powiedzenia tylko tam,
>gdzie ma się całkowitą pewność, że odpowiedź jest poprawna (w sensie -
>nie interpretujemy błędnie swojego zachowania, przykłady w tekście).
>

Mam takie pytanie: jak sie polscy rekruterzy odnosza do zdroworozsadkowych
odpowiedzi na pytanie korporacyjne, na ktore oczekuje sie raczej odpowiedzi
typu uprzejmego klamstwa.
Np. jeden z kolegow z grupy zapytany na rozmowie kwalifikacyjnej o to,
dlaczego chce pracowac w tej firmie, odpowiedzial, ze nie wie, czy chce
pracowac w tej firmie i jest na tej rozmowie wlasnie po to, zeby sie
dowiedziec, czy chce pracowac w tej firmie i dlaczego. Prace dostal. Nie
dzialo sie to jednak w Polsce.
Ja z kolei hipotetycznie (nigdy nie mialam okazji sie tak odezwac w
rzeczywistej sytuacji) zastanawialam sie nad odpowiedzia na to samo pytanie w
sytuacji, gdy praca jest malo ambitna, wyrobnicza, generalnie - gdy jest to
praca, ktorej sie chce, zeby zarobic pieniadze na zycie, a nie z jakiegos
bardziej szczytnego powodu. Moja odpowiedz by brzmiala jak lopatologiczne
wyjasnienie: "Potrzebuje zarobic pieniadze; wiem, ze pieniadze zarabia sie
wypracowujac dla kogos zysk; wiem, co robie na tyle dobrze, ze jestem w stanie
wypracowac tym dla kogos zysk i sa to wlasnie te rzeczy, ktorych ta firma -
jak oglosila - potrzebuje, zeby ktos je dla niej robil. Jesli mamy
dopelniajace sie potrzeby, to moja chec wejscia w obustronnie korzystny uklad
jest czyms naturalnym i dziwi mnie to pytanie."
Jak w warunkach polskich rekruterzy by podeszli do jednej i drugiej odpowiedzi?

I.
--
============= P o l N E W S ==============
archiwum i przeszukiwanie newsów
http://www.polnews.pl