On Sat, 2 Apr 2011 08:05:51 +0200, Emeryt <w...@p...onet.pl> wrote:
>
>>> Tak.... A jak patrzymy na siłe nabywczą przeciętnej płacy, to za tą z PRL
>>> można było kupić o połowe więcej towarów i usług.
>>
>> Tylko, że tych towarów i usług, które rzekomo można było kupić, po prostu
>> nie było.
>
> A któż Ci takich bredni naopowiadał i teraz je powtarzasz.

To nie są brednie. *Ja to pamiętam*. Pamiętam sklepy mięsne,
_kompletnie_ puste. Tylko haki na mięso i lodówki. No i znudzona
pani za ladą (na marginiesie: sprzedawca w sklepie mięsnym to
była najbardziej pożądana praca za PRL). I gwałtowny zwrot akcji,
kiedy ,,rzucali dostawę''. Dziki tłum w sklepie i przed sklepem.

Komitety kolejkowe to też wymysł wrogiej propagandy?

A może wyjaśnisz - w ramach walki z wciskaniem kitu - skąd się
wzięło pojęcie ,,bananowe dzieci''.

Dla zbyt młodych by to pamiętać: nieprawdą jest, że za PRLu nie
można było kupić owoców cytrusowych. Pojawiały się raz do roku
przed świętami Bożego Narodzenia. Jak ktoś miał szczęście to
kupił.

Na marginesie, były też sklepy dla uprzywilejowanych. Tam zawsze
było znacznie więcej towaru i nie było długich kolejek. Dla tych,
którzy mieli dostęp do takich sklepów rzeczywiście okres PRLu to
raj utracony.


> Ani w Poznaniu
> 1956, ani gdyni 1970, ani Radomiu 1978, ani Gdańsku 1980 nie wnoszono
> postulatu braku towarów w sklepach. Strajki były o podwyżki cen.

To prawda. Warto to przedyskutować osobno.

> Nawet w
> najczarniejszym okresie stanu wojennego nie było tak że w sklepach był tylko
> ocet (to propaganda tych co chcą młodym wcisnąć kit i jak widać robią to
> skutecznie). Sytuacja że tylko ocet był w sklepach zdarzyła się jedynie w
> 1981 roku - przez całą historie PRL.

Jest w tym część prawdy. Skrajna sytuacja, że w sklepie był tylko
ocet (i jeszcze coś - nie mogę sobie przypomnieć co) _była_ ale
rzeczywiście krótko. Ale w pozostałym okresie nawet jeśli towar
był to był to tylko pozór. W nieco przesadzonej wersji, co z tego
że na półkach w obuwniczym było pełno gumofilców i ciężkich butów
roboczych, kiedy właśnie szło lato i ludzie potrzebowali
sandałów.

Ludzie gdzieś w końcu kupowali jedzenie, ubranie, meble i
wyposażenie.

Tylko po pierwsze: na ogół dostawali nie to, co potrzebowali,
tylko brali to, co było. Potrzebowałem żelazka ale rzucili
magnetofony, więc kupowałem magnetofon. Gdzie indziej ktoś szukał
magnetofonu ale rzucili żelazka, więc kupował żelazko.

Po drugie: tak się dało żyć przez lat 5 czy 10 ale po 40 wszyscy
mieli tego serdecznie dosyć.

Po trzecie: większość z tych, którzy wystawali w wielogodzinnych
kolejkach teoretycznie była w pracy. Dzisiaj to jest marginalne
zjawisko, aby ktoś sobie poszedł na zakupy w trakcie pracy. Wtedy
to było powszechne.


> Tak samo kartki - były tylko za Jazruzelskiego.

Za Jaruzelskiego, czyli gdzieś od 81 do 90 (jeśli mnie pamięć nie
myli). Do tego może garść szczegółów, kartki na co? Z tego co
mogę sobie przypomnieć: na mięso, cukier, wódkę, czekoladę, buty,
papierosy.

O czym zapomniałem?

> Za Gierka wprowadzono kartke na cukier, ale ilość na kartce
> była całkowicie wystarczająca, niektórzy w krótkim czasie porobili sobie
> zapasy, no i cukier w sklepach był zawsze.

No i zawsze jeszcze był sznurek do snopowiązałek =:-). Każdego lata
temat dyżurny.

Zaopatrzeniowiec. Pamięć o tej profesji zaginęła. A dobry
zaopatrzeniowiec dla zakładu pracy był cenniejszy niż najlepszy
dyrektor. Umiał na drugim końcu Polski, w jakimś zapomnianym PGR,
znaleźć np. rury fi 10, które były niezbędne do produkcji a żadna
huta nie była w stanie dostarczyć, bo cała produkcja na rok
naprzód już została rozdysponowa. Zwiększenie produkcji nie było
możliwe ,,z przyczyn obiektywnych''.

AMX


--
adres w rot13
Nyrxfnaqre Znghfmnx r...@b...cy