> Firma nie płacą pracownikom (ogólniej: nie traktują ich) w
> zalezności od własnych zysków.

Płacę. A jeżeli stanowisko na to pozwala i pracownik chce umowy typu
agencyjnego - jestem bardzo zadowolony, bo daję mu maksymalnie: tyle,
żebym za zorganizowanie mu pracy również zachował swoją część zysku.
Wtedy wiem, że oboje pracujemy najwydajniej, jak to tylko jest
możliwe.
Nie lubię sytuacji, kiedy muszę zapewnić płacę, zus, podatek, urlop,
miesiąc l4, wczasy pod gruszą itp. itd. osobie, która nie ma zamiaru w
zamian zabrać się do roboty. Co prawda - zwalniam ją, ale przez ten
miesiąc lub dwa ponoszę koszty. Koszty te pokrywam z pracy innych
pracowników (bo niby z czego?) + ich własne "przynależności",
przez co oni mają niskie wynagrodzenie w zamian za złudne poczucie
bezpieczeństwa. Wydajność tu osiągam przez inne metody niż płace, w
tym (domyślne) zagrożenie zwolnieniem.
Dla mnie ta pierwsza sytuacja jest uczciwa i sprawiedliwa, druga
chora. Ale dla 90-99% przyjmowanych ludzi odwrotnie.

> Nawiasem pisząc: zdaje się, że masz mnie za socjalistę.

Na pewno nie. Czasem zgadzam się ze wszytkim co piszesz. Ale to moje
zdanie dotyczące częsci spraw i nie oznacza, że nieomylne.
Np. piszesz o prostej zależności popytu i podaży na rynku pracy,
natomiast ja zajmuję się trudnym i dającym duże możliwości sektorem,
bo bardzo szerokim i zależnym od wielu umiejętności, czyli sprzedażą.
Tam ta zależność już nie jest taka oczywista, więc mogę widzieć różne
sprawy w innej perspektywie.

J.K.
--
====== kilka ofert zatrudnienia: www.zapraszam.pl/praca/ ======
1 września o 12.00 Warszawa, Meissnera 5 - otwarcie jubileuszowej
wystawy artysty Bronisława Tomeckiego: www.zapraszam.pl/exlibris/