Witam

> mam 22 lata, kończe studia, bardzo, może aż za bardzo pewny siebie i swej
> wartości "świadomy że hej" :p
> dotychczas miałęm możliwość podejmować kilka prac, zwykle na czarno, za
> słabą kase.
> zwykle praca kończyła sie po jakiejś awanturze z szefostwem wywołanej
> oczywiście moją osobą. (może przykłady trzy: pracowałem s sklepie
> komputerowym, nowo otwartym, miałem dwóch szefów - ojca i syna, obaj są OK
> ale ze starszym za cholernie nie mogłem sie dogadać, ciagle mi sie wcinał,
> ustawiał i dokazywał,

Widzisz, jak ktoś wkłada w interes pieniądze i płaci za twoją pracę to ma
też prawo "wcinanie się" i "ustawiania" pracowników. Oczywiście powinien to
robić kulturalnie, ale sam piszesz, że jest OK.

> zwolnienia dyscypliunarnego - oczywiście olałem szefa i świetnie sie
> bawiłem, w poniediałek oczywiście nie zdąrzyłem wrócić i bumelka -
> zwolnienie.

Olanie soboty - można zrozumieć i sądzę, że z szefem byś to jakoś załatwił,
ale jak po tym zarywasz jeszcze poniedziałek, to chyba każdy by się wkurzył

(....ciach....)

> rozmawiałEm dziś z moim dobrym kolegą, który powiedział, że ja nie szanuje
> pracy, rzeczywiście tak jest, dodał, że jemu to zależy na pracy i dałby
sie
> gnoić i szmacić, odpowiediałem, że nikt nie kupił mnie sobie na włąsność
za
> tysiac miesięcznie... - no tak ale to twój szef... kurka ale nie
> włąściciel!

Oczywiście, że nie właściciel, ale jedanak ma prawo do dysponowania twoim
czasem na warunkach określonych w umowie (czy to pisemnej, czy też "na
gębę"). Z podanych przez Ciebie przypadków tylko trzeci (podrywający szef)
jest moim zdaniem, rzeczywiście wyborem między pracą a godnością. Dwa
pierwsze to dla mnie raczej przykłady totalnej arogancji pracownika.

> chciałem zapytać o Wasze, szanowni grupowicze zdanie na ten temat: dać sie
> gnoić i poniewierać milcząc, czy stracić prace?

Zależy co rozumiesz pod pojęciem "gnojenia". W każdej pracy- częciej lub
rzadziej- zdarzają sie sytuacje niemile dla naszego ego - ale to normalka,
jak w życiu. Jednak chyba jeszcze gorsze dla osobistej godności, jest
dłuższe pozostawanie bez środków do życia. Nie wspominam już o
skrajnościach w rodzaju ludzi grzebiących w śmietnikach czy klienteli opieki
społecznej. Ale gdybyś parę mieszięcy był bez pracy, oszczeności na koncie
znikały błyskawicznie, a ty zastanaiałbyś się, czy starczy ci na rachunki za
nastepny miesiąc to sądzę, że nieco zrweidowałbyś swoje poczucie godności.
Jestem niemal pewnien, że potem nie miał byś wątpliwości, że przyjście do
pracy jest jednak ważniejsze od oddechu po imprezie.
Pozdrowienia
Paweł