" leszek" <s...@N...gazeta.pl> writes:

> Sigi <m...@N...poczta.fm> napisał(a):
>
> > Moglibyscie sie podzielic swoimi uwagami jak najlepiej odpowiadac na
> pytania
> > na rozmowach w stylu:
> > 1. Najwiekszy sukces
> > 2. Najwieksza porazka
> > 3. Co najlepiej motywuje do pracy
>
> Przede wszystkim to się nie przejmuj, gdyż takie pytanie i odpowiedzi na nie
> nie mają istotnego wpływu na fakt otrzymania pracy. Dla pracodawcy

maja.

> najważniejsze są twoje kwalifikacje, wykształcenie i doświadczenie zawodowe,
> a nie błyskotliwa odpowiedź na takie pytanie. Najlepiej po prostu odpowiedz

jesli ma stu innych kandydatow z podobymi kwalifikacjami,
wyksztalceniem i doswiadczeniem to jakos musi wybrac i czesto wlasnie
uzaleznione to jest od odpowiedzi na takie pytania.

kiedy chodzilam na cwiczenia w szukaniu pracy rekruterka zadala mi
wlasnie takie pytania a potem ocenila odpowiedz. odpowiedzi mialam
wczesniej przemyslane i przygotowane (koszmarnie sie wypada, gdy
czlowiek na rozmowie dopiero o tym mysli, zastanawia sie, jaka etc.);

i tak za sukces uznalam to (tu opis pokrotce szczegolow) ze w nowej
pracy w nowej dla mnie funkcji sama zorganizowalam wszystko wokolo
siebie, nauczylam sie czego trzeba, wymyslilam proces i go spisalam
oraz wdrozylam.
komentarz rekruterki: pozytywny. prowadzacy rozmowe odnioslby
wrazenie, ze jestem osoba potrafiaca zorganizowac prace od zera,
samodzielna, nie trzeba mnie prowadzic za raczke, mozna mi powierzyc
realizacje jakiegos zadania, a ja sie prawdopodobnie z niego wywiaze
na czas.

jesli takiego pracownika poszukiwaliby - wybraliby mnie z reszty
innych.

wada: za wade uznalam to, ze zle rozpoznalam mozliwosci jednego z
podwladnych, przez co nie wywiazal sie on ze swoich obowiazkow w
konsekwencji czego pozwolilam sobie podniesc na niego glos. niemniej
zdalam sobie sprawe z wlasnego bledu, pracownika przeprosilam i teraz
juz wiem, co zrobilam zle i w przyszlosci napewno bym tego nie
powtorzyla (tu padl opis tego w jaki sposob bym sobie poradzila).
komentarz rekruterki: szczesliwie wybrnelam, bo co prawda popelnilam
dosc powazny blad, ale potrafilam sie do niego przyznac oraz opracowac
plan na przyszlosc jak uniknac podonych wpadek - nie tylko przeze
mnie, ale innych pracownikow tez.
prowadzacy rozmowe uznalby, ze jestem "ludzka":
popelnia bledy, ale potrafi sie na nich uczyc, a to bardzo pozytywna
cecha.


--
Nina Mazur Miller
n...@p...ninka.net
http://pierdol.ninka.net/~ninka/