Użytkownik "Mo" <l...@g...nie-smiec> napisał w wiadomości
news:cq419j$3bh$1@inews.gazeta.pl...
> Ktoś (m...@p...onet.pl, a któżby!) wyklepał:

> Mnie też się tak zdaje. Niestety często pracodawca wybierze kogoś, kto
> "już wszystko ma", nie patrząc na to, że osoba bardziej zmotywowana, może
> się tego b. szybko nauczyć i lepiej sprawdzić na stanowisku.
>

To ma sens. Jesli osoba, ktora juz wszystko ma, przychodzi do firmy dlatego,
ze to, co by tam robila interesuje ja i pozwalaloby sie spelniac, a nie
dlatego, ze potrzebuje w jakikolwiek sposob zarobic kase, to na stanowiskach
wymagajacych kreatywnego zaangazowania moze sie dobrze sprawdzac - lepiej,
niz ktos, kto potrzebuje po prostu kasy i jak juz dostanie posadke, to
bedzie robil wymagane minimum nie pozwalajace go wywalic, ale nie bedzie sie
czul w obowiazku dostarczac pomysly i miec inicjatywe. Ja np. bez problemu
moglabym poprzestac na "zawodzie" zony i nic by mi nie brakowalo materialnie
(choc bez luksusow) i na rozmowie kwalifikacyjnej szczerze to powiedzialam.
Spodobalo sie. Wczesniej sie nie spodobalo gdzie indziej - gdzies, gdzie jak
sie pozniej dowiedzialam, firma mimo atrakcyjnego "wygladu" ma klopoty z
terminowym placeniem pensji. Wiedzieli, ze po pierwszym opoznieniu
zerwalabym umowe, mialabym sile i ochote na wyegzekwowanie tego, co nalezne
i bym ich olala, a oni po miesiacu by musieli szukac kogos innego.
Z kolei rozpaczliwa motywacja "przezyc" jest bardzo przekonujaca w przypadku
prac, gdzie placa jest zalezna od wynikow, czyli wszelkie przedstawicielstwa
handlowe i sprzedawanie.

I.