Immona wrote:
> 1. Utrata najlepszych, wyjazd "nieudacznikow", oba te zjawiska rownolegle czy
> zadne z nich? Oceny pojawiajace sie w prasie i na forach potrafia byc dosc
> skrajne i sprzeczne, a wiarygodnych statystyk jeszcze nie ma. Czy emigracja
> "zaboli" za jakis czas gospodarke, czy tez pozbycie sie nadmiarowych z punktu
> widzenia rynku pracy ludzi poprawi sytuacje?

Obserwując znajomych i rynek pracy IT w kilku większych miastach bez
dwóch zdań nasuwają mi się takie spostrzeżenia:
- ogromna część moich znajomych myśli o wyjeździe - i tu kolejna
ciekawostka: nie dlatego nawet, żeby zarobić na mieszkanie w czasie
rozsądniejszym niż 30 lat kredytu zaciągniętego w Polsce, ale głównym
wymienianym powodem jest brak możliwości rozwoju zawodowego w pracy
(znajomi pracują w naszych "oddziałach R&D zagranicznych korporacji" i u
"czołowych integratorów"),
- główną przyczyną powstrzymującą ich przez wyjazdem tu-i-teraz są
istniejące zobowiązania, no i fakt, że mimo wszystko nie jest w kraju
tym osobom tak źle: niemniej kilka osób już wyjechało (główne kierunki:
WA i CA w USA i Londyn), a kilka razy więcej wyjedzie w najbliższym
roku-dwóch,
- jednocześnie brakuje w kraju specjalistów z dużym doświadczeniem
takich, jak architekci systemowi J2EE czy .NET, podobnie ze specami z
branży GSM (do tego stopnia, że niektóre firmy ściągają ludzi z
zagranicy - i nie z Ukrainy, ale z Niemiec czy UK) czy innych mniej
mainstreamowych technologii (zarządzanie maszynami midrange i mainframe,
o czym pewnie może więcej opowiedzieć Przemek, czy podobne sprawy),

Ekstrapolując to na branże równie chłonne jak IT i upatrując przyszłość
gospodarek w nowych technologiach widać gołym okiem zbliżający się punkt
zwrotny, który z jednej strony sprawi, że Polska przestanie być
jednoznacznie atrakcyjna jako miejsce oddziałów offshoringowych
(nazywanych w prasie "oddziałami R&D"), a z drugiej nieuchronny jest
wzrost liczby narodowości wśród ludzi napływających i pracujących w
Polsce, co dotyka wszystkie kraje przesuwające się "ekonomicznie" w
stronę zachodu. Podręcznikowym przykładem tygla jest Londyn, ciekawym
przykładem nam najbliższym staje się Praga.

> 2. Czy wroca, kto wroci, kto nie wroci; wsrod tych, ktorzy wroca, czy ich
> zdobyte za granica doswiadczenie bedzie atutem na polskim rynku pracy (nawet w
> przypadku prac niewykwalifikowanych - standardy kultury i jakosci pracy sa z
> reguly wyzsze w krajach, do ktorych emigrujemy, niz w PL), czy tez preferowani
> beda ci, ktorzy nie wyjezdzali?

Skłonność do powrotu jest chyba związana przede wszystkim z celem
wyjazdu. Jeśli ktoś zakłada sobie w planie wyjazd na kontrakt,
zarobienie na mieszkanie i powrót, to ma naprawdę spore szanse wrócić.
Natomiast jeśli ktoś, jak Ci moi znajomi, szukają po prostu możliwości
rozwoju zawodowego, dla których trudno wskazać ograniczenia, to powrót
do kraju może być naprawdę psychicznie dotkliwy - także w związku z
redukcją wynagrodzenia w stopniu 10:1. Jeśli nie ma się w PL własnej
rodziny i nie jest się specjalnym domatorem to bardzo trudno wskazać
subiektywny nawet powód, który nakłaniałby do powrotu. A problemy
kulturowe, językowe? W wielu firmach w kraju obowiązującym pracowników
językiem jest język angielski...

> 3.
> Czy bedzie konieczny "import ludzi" dla zapelnienia luk na rynku pracy, skad
> bedzie ten import i jaki bedzie jego wplyw? Czy Polska jest w stanie byc
> atrakcyjnym rynkiem pracy dla imigrantow z biedniejszych krajow, czy bedzie dla
> nich tylko przystankiem na drodze do Zachodniej Europy i trudno ich bedzie
> zatrzymac?

Potrzeby "importu" już wskazałem i, właśnie w branżach nowych
technologii trudno, podobnie jak w PL, szukać doświadczonych ludzi w
krajach słabiej rozwiniętych (nie ma po prostu okazji, żeby odpowiednio
duże doświadczenie nabyć). W przypadku stanowisk mniej specjalistycznych
napływ ludzi ze wschodu jest tylko kwestią czasu i wytworzenia
sprzyjającej atmosfery pt. "potrzebujemy was".

> 4. Czy macie wrazenie (bo ja mam), ze prasa (z GW na czele) prowadzi ostatnio
> kampanie antyemigracyjna poprzez eksponowanie reportazy i informacji o
> "doktorach na zmywaku", mekach pracy w Tesco itp. i pomijanie success stories,
> ktorych by sie sporo znalazlo?

Nie do końca tak jest... GW wyskoczyła ostatnio z akcją i blogaskiem:
http://przystanekeuropa.blox.pl/
który generalnie pełen jest hurraoptymizmu.

> 5. To, jak komus chce sie klikac - fora takie jak na londynku i niektore na GW
> sa pelne emocji odnosnie tych, ktorzy wyjechali i samego aktu wyjezdzania - od
> poparcia poprzez wspolczucie z pozycji wyzszosci po jawna niechec i pogarde.
> Napisalam krotki przeglad tych emocji - http://nz.pasnik.pl/emigracja1.html -
> czy doswiadczacie ktorejs z nich, czy jestescie wobec calego zjawiska raczej
> obojetni?

Kilka tylko luźnych uwag, bo muszę lecieć:

"Schadenfreude związane z sytuacją w Polsce, nadzieja, że emigracja tę
sytuację pogorszy i "zaboli" najbardziej nielubianych: polityków, nie
szanujących pracownika pracodawców, fiskusa i w ogóle Polskę, tę, do
której mają wspomniany na początku żal." - nie wiem, czy ktoś normalny i
przeciętnie inteligentny upatruje w działaniach polityków szansę na
poprawę krajowej gospodarki.

"Emigracja jest widziana w Polsce jako dramatyczny wybór, a nie - jak w
krajach bardziej rozwiniętych - normalne w czasach globalizacji swobodne
wybranie najlepszego dla siebie miejsca na ziemi." - to na pewno w
przypadku dużej części osób prawda, wynikająca, jak mi się wydaje, z
małego stażu Polski jako wolnego kraju o przejezdnych granicach. Wyjazd
za pracą kojarzy się nadal z jednorazowymi wyskokami na saksy bez
znajomości języka, gdzie żyło się w niespecjalnie, delikatnie mówiąc,
wyszukanych warunkach. Zdecydowanie chyba mniejsza część osób może sobie
wyobrazić wyjazd trwający 3 lata zamiast 3 miesięcy, na którym mieszka
się samemu w porządnym mieszkaniu, pracuje od 8 do 16 jak w kraju czując
się nie imigrantem ze wschodu, ale sąsiadem Niemca, Hinduski i Czecha
siedzących w tym samym biurze, a weekendy spędza się na odpoczynku. Mit
wyzysku na saksach chyba dominuje.

pozdrawiam,
Michał