Kiedy i dla kogo refundacja kosztów okularów i szkieł kontaktowych?

Przeczytaj także: Zwrot kosztów zakupu okularów

Kwestie refundacji korekcji wzroku reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 roku. Mimo, że przez 24 lata od wejścia rozporządzenia w życie zmieniły się nie tylko monitory, ale także rodzaje szkieł okularowych i kontaktowych, niezmienny jest fakt, że pracodawca nie może odmówić pracownikowi refundacji, jeśli lekarz wskaże na potrzebę korekcji wzroku.

Okulary czy szkła kontaktowe?

Wielu pracodawców miewa wątpliwości co do refundacji kosztów zakupu szkieł kontaktowych, bo nie ma o nich mowy bezpośrednio w rozporządzeniu. Podobne wątpliwości mają również pracownicy, więc często rezygnują z ubiegania się o refundację.

Szkła kontaktowe powinny w tym wypadku być traktowane jako zamiennik okularów. Reguluje to dyrektywa europejska z 1990 roku, a za dopuszczalnością refundacji zakupu soczewek kontaktowych opowiedziało się również Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwo Finansów. Przyjęto, że refundacja zakupu soczewek kontaktowych jest realizowana na takich samych zasadach, jak refundacja okularów. Takie zalecenie zostało dopuszczone, ponieważ występują przesłanki medyczne, które uniemożliwiają skorygowanie wady wzroku pracownika wyłącznie przez okulary, a soczewki kontaktowe spełniają takie samo zadanie – wyjaśnia Hanna Zasłona, specjalistka ds. medycyny pracy TU Zdrowie.

Refundacja tylko dla pracowników etatowych?

Jeśli lekarz medycyny pracy uzna, że pracownik powinien stosować korekcję wzroku podczas pracy przy komputerze, pracodawca musi ponieść koszty refundacji. Należy się ona tylko pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę, na podstawie Kodeksu Pracy. Dotyczy to nie tylko pracowników zatrudnionych na stałe, ale także przy umowach czasowych czy podczas okresu próbnego.

Chodzi więc także o zatrudnionego na umowę o pracę praktykanta czy stażystę, który użytkuje w ramach swoich zadań monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy. Rozporządzenie mówi bowiem o długości czasu pracy przy monitorze, a nie o okresie obowiązywania umowy – dodaje specjalistka ds. medycyny pracy.

Jak ubiegać się o refundację?

Aby pracownik mógł otrzymać refundację, musi najpierw zostać skierowany przez pracodawcę na wizytę do lekarza medycyny pracy, który może określić czy w wyniku badania okulistycznego wykazano potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Skierowanie takie powinno uwzględniać:

• Rodzaj badania
• Nazwę stanowiska pracy
• Opis warunków pracy zawierający informacje o występowaniu na stanowisku pracy wszystkich czynników szkodliwych dla zdrowia wraz z podaniem wielkości narażenia.
• Przy wskazaniu pracy z monitorem ekranowym należy określić faktycznie w jakim wymiarze pracownik korzysta z komputera w pracy.

Jeśli wyniki badania wskażą na konieczność korekcji wzroku, pracownik otrzymuje odpowiednie zaświadczenie. Powinno ono zawierać podstawę prawną, dane pracownika, stanowisko oraz klauzule o konieczności stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Jaką kwotę refunduje pracodawca?

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nie precyzuje kwoty maksymalnej granicy refundacji szkieł kontaktowych czy okularów. Pracodawca może więc w wewnętrznym regulaminie firmy wskazać, że refunduje korekcję okularową na przykład w wysokości 500 zł, nie częściej niż raz na 5 lat, lub w przypadku wcześniejszego badania profilaktycznego.

Oznacza to więc, że pracownik nie może żądać od pracodawcy refundacji najdroższych oprawek i szkieł, jakie znajdzie w renomowanych salonach. Nawet jeśli zdecyduje się na zakup okularów za kilka tysięcy złotych, pracodawca zwróci mu tylko maksymalną kwotę ustaloną w wewnętrznym regulaminie pracy. Zwykle mowa o minimalnej kwocie, za jaką można kupić najtańsze szkła i oprawki – mówi Hanna Zasłona.

Ważne jest więc, aby każdy z pracowników już w momencie zatrudnienia zapoznał się dokładnie z wewnętrznym regulaminem pracodawcy i był świadom zarówno swoich obowiązków, jak i przywilejów, jakich może oczekiwać ze strony pracodawcy.